مرور خاطرات

گفتم که دختری ۵ ساله دارم و اینجا اونو مری مینامم . دلم میخواد که گهگاه خاطرات گذشته اونو یا اتفاقاتی که در حال می افته اینجا بیارم تا هم ثبت بشه و همینکه با مرور اونها شیرینی اون لحظات رو دوباره مزمزه کنم .
می دونیم که بشتر بکن نکن ها و یا باید و نبایدها از طرف مامان ها به بچه ها اعمال میشه چون وقت بیشتری را با بچه ها میگذرونند . منم اگرچه بیرون کار می کنم و ساعات زیادی رو با دخترم نیستم ولی مستثنی از این قانون نیستم . یادمه یکبار وقتی مری حدودا" ۲.۵ ساله بود اونو برده بودم حمام  و داشتم می شستمش . اونم که بیشتر به شیطنت و بازی مشغول بود مانع کار من میشد . من هم با لحنی کمی تند بهش گفتم : بذار من بشورمت بعد هرکاری خواستی بکن، ضمنا دست کفیتو به چشمت نزن و مواظب باش لیز نخوری و از این حرفها ...
اون هم خیلی خونسرد شروع کرد به خوندن این شعر که خودش ساخته بود :
*کی به ما بابای *لخبند داده خدا داده                  کی به ما مامان عصبانی داده خدا داده   


* این شعر در اصل به این شکل است :
کی به ما دست داده ، پا داده خدا داده                  کی به ما مامان داده ، بابا داده خدا داده 
...
* منظور از لخبند همان لبخند است